آسمان های تسخیر امام مهدی علیه السلام
بصائر از امام باقر(علیه السلام) آورده است : ذو القرنین در انتخاب دو نوع ابر ، ابر آرام را برگزید ، اما صاحب الامر ابر ناآرام را برمى گزیند ! پرسیدم : ابر ناآرام چیست ؟ فرمود : ابرى که رعد برق و صاعقه دارد و امام سوار آن مى شود . او سوار بر ابر ، با وسائل و ابزار به آسمان ها و زمین هاى هفتگانه مى رود که پنج تاى آنها آباد و دو تایشان خراب است !
بصائر از امام صادق(علیه السلام) آورده است : خدا ذو القرنین را در انتخاب دو ابر آرام و ناآرام مخیّر کرد ، که آرام را برگزید ، که در آن رعد و برق نیست . اگر هم ابر ناآرام را مى خواست ، به او داده نمى شد ، چون خدا آن را براى قائم ذخیره کرده بود .
اختصاص /326 و در چاپى دیگر 199 ، اثبات الهداة 3/521 و بحار 52/321 .
این سخن امام ( پنج زمین آباد است ) اشاره دارد که با آنان ارتباط برقرار مى شود ، آیه مى فرماید :
« اى گروه جن و انس ! اگر مى توانید از مرزهاى آسمان ها و زمین بگذرید ، پس بگذرید اما هرگز نمى توانید ، مگر با نیرویى فوق العاده » ( رحمن /33 ) . این آیه دلالت دارد که انسان مى تواند از مرز آسمان ها و زمین خارج شود و به جاهاى دیگر برود ; یعنى اینکه در زمان ظهور امام(علیه السلام) ، زندگى روى زمین وارد مرحله جدیدى مى شود ; و اوج آن، راهیابى به جهان آخرت و بهشت است که جهان کنونى ، با زمان و مکان و داشته هاى خود ، به سوى آن روانه است ، تا بدانجا برسد .
امام باقر(علیه السلام) درباره قدرت امام و یاران خاص ایشان فرمود : ذو القرنین عبد صالحى بود که براى خدا کوشید . خدا به او پاداش داد و ابر را به تسخیر وى درآورد و زمین برایش درهم نوردیده شد و نور و روشنایى برایش گسترده شد ، او در شب تاریک ، مانند روز روشن ، مى دید .
خدا ابر را براى تمام امامان بر حق ، تسخیر کرده و به خاطر مصلحت مسلمانان و اصلاح ذات بین ، ابرها آنان را به مشرق و مغرب مى برند . مهدى نیز چنین قدرتى دارد . ( الخرائج 2/930 )
از این زاویه مى توان معناى آیات و احادیثى که از « رجعت » و بازگشت عده اى از پیامبران و امامان سخن مى گوید را فهمید ; که اینها پس از مهدى(علیه السلام) به دنیا برمى گردند تا حکومت کنند . از جمله این احادیث ، امام زین العابدین در تفسیر آیه : « إن الذى فرض علیک القرآن لرادّک إلى معاد ; کسى که قرآن را بر تو فرض کرد ، تو را به زادگاهت برمى گرداند » ( قصص /85 ) فرمود : پیامبر(صلى الله علیه وآله) به میانتان برمى گردد . ( بحار 53/56 )
از امام صادق(علیه السلام) درباره آیه 83 سوره نمل پرسیدند : « روزى که از هر امتى ، گروهى را که آیات ما را تکذیب مى کردند ، محشور مى کنیم و آنها را نگه مى داریم ، تا به یکدیگر ملحق شوند » فرمود : مردم چگونه معنا مى کنند ؟ گفتند : مى گویند آیه مربوط به قیامت است . امام فرمود : مگر ممکن است که خدا در قیامت ، از هر امتى ، گروهى را نگه دارد و بقیه را رها کند ؟! آیه مربوط به رجعت است ( که عده اى را به دنیا برمى گرداند ). آیه قیامت این است : « و حشرناهم فلم نغادر منهم أحداً . . . ; همه انسان ها را برمى انگیزیم و احدى را وا نمى گذاریم . . . » ( کهف /47 ) بحار 53/40 .
ابو بصیر مى گوید که ابو جعفر(علیه السلام) از من پرسید : عراقیان رجعت را قبول دارند ؟ گفتم : قبول ندارند ! فرمود : آیا قرآن نمى خوانند ؟! ( بصائر /25 ) زراره مى گوید که از اباعبدالله(علیه السلام)درباره امر مهم رجعت پرسیدم ، فرمود : آنچه مى پرسى ، هنوز زمانش نرسیده (بعد امام این آیه را خواند :) « بل کذّبوا بما لم یحیطوا بعلمه ولما یأتهم تأویله ; آنچه را نمى دانستند ، تکذیب کردند اما هنوز محقق نشده است » ( بحار 53/40 ) .
در روایتى آمده است : رجعت مخصوص عده اى خاص است و همگانى نیست . فقط کسانى که ایمان خالص یا مشرک خالص اند ، رجعت مى کنند . ( بحار 53/36 ).
