کینه ورزی و حسادت دشمنان

کینه ورزی و حسادت دشمنان

 إِن تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُواْ بِهَا

 وَإِن تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لاَ یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا

 إِنَّ اللّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ

اگر به شما خوشى رسد آنان را بدحال مى‏کند و اگر به شما گزندى رسد بدان شاد  مى‏شوند

و اگر صبر کنید و پرهیزگارى نمایید نیرنگشان هیچ زیانى به شما نمى‏رساند

 یقینا خداوند به آنچه مى‏کنند احاطه دارد 

حسادتِ دشمنان به قدرى است که اگر اندک خیرى به شما برسد، ناراحت مى‏شوند. «ان تمسسکم حسنة تسؤهم» 

راه نفوذ دشمن، یا ترس و طمع ماست و یا بى‏پروایى و بى‏تقوایى ما،

که صبر و تقوا، راه خنثى کردن آنهاست. «ان تصبروا و تتّقوا لایضرّکم» 

در برابر حسودانى که از رشد ما ناراحتند، چاره‏اى جز صبر و تقوا نیست.

 «ان تصبروا و تتّقوا لایضرّکم» 

خداوند با افشاى روحیّات دشمن، به مسلمانان هم روحیّه مى‏دهد و هم بیدار باش. 

«ان تمسسکم حسنة تسؤهم... لا یضرّکم کیدهم»

  سوره مبارکه آل عمران / آیه  120