گزارشی از روز ششم بهمن 57
پرواز امام خمینی به تعویق افتاد
خمینی خمینی قلب ما ، باند فرودگاه تو
گروه سیاسی فرهنگ نیوز: شاه مخلوع فرار کرده بود، اما بختیار می خواست بر اوضاع مسلط شود و مانع از ورود امام خمینی(ره) به میهن شود، اما در این میان مردم شهید پرور بدون هیچ هراسی با حضور خود در خیابان ها و سر دادن شعارهای کوبنده ، در انتظار ورود امام به کشور بودند.
"بختبار، بختیار، ز خوبیت دم مزن، می شناسند تو را ز کودک و مرد و زن، نه مرغ طوفانی، نه موج دریایی، تو گرگ خونخواری، تو نوکر شاهی."
امام خمینی(ره) اعلام کرد: "روز ششم بهمن ماه به وطن خواهد آمد."
پس از اعلام زمان بازگشت امام، بختیار بلافاصله تمام فرودگاه های کشور را به بهانه نقص فنی بست و در روز پنجم بهمن ماه 57 گروهی وابسته را به خیابان ها ریخت تا در برابر تظاهرات میلیونی مردم انقلابی، صف آرایی کنند و به خیال خود مردم را بترسانند. اما ملت هوشیار با شعارهای خود، توطئه طرفداران قانون اساسی شاهنشاهی را خنثی کردند :
قانون اسباب بازی/ یک ناهار یک صدی / قانون اساسی/ هر دمبیل سیاسی/ قانون اساسی/ یک کلک سیاسی
نه شاه می خوایم نه شاپور لعنت بر هر دو مزدور
بختیار بختیار نوکر بی اختیار
تمام مسافرخانه ها و هتل های تهران پر شده بود
مردم سراسر کشور خود را برای استقبال از امام آماده کرده بودند، تمام مسافرخانه ها و هتل های تهران با حضور مردم شهرستان ها پر شده بود. علیرغم اینکه اعلام شده بود امام در روز ششم بهمن نخواهد آمد اما کمیته استقبال از امام، خود را برای استقبال از امام در روز ششم بهمن آماده کرده بود و این آمادگی را به اطلاع مردم هم رساند.
از یک سو تیر صفحه اول روزنامه اطلاعات در روز پنجم بهمن ماه 57 این بود: "پرواز امام تعویق افتاد."
و از سویی دیگر در صفحه دوم این گوننه اطلاع رسانی کرده بود: "فردا پرواز امام قطعی است."
در هر حال مردم ایران سپیده دم صبح ششم بهمن به خیابان ها ریختند، عده ای از مردم به سمت بهشت زهرا حرکت کرند و در آنجا مستقر شدند و گروهی دیگر به طرف فرودگاه مهرآباد رفتند تا از امام خمینی(ره) استقبال کنند.
جمعیت مردم به گروهی خاص اختصاص نداشت بلکه همه تیپ و قشری از مردم با هم در خیابان به دنبال یک هدف حرکت می کردند، روحانی و بازاری ، کارگر و کارمند، دانشجو و دانش آموز، پیر و جوان ، زن و مرد، همراه و همقدم ، یکدل و یک صدا :
تا خون در رگ ماست خمینی رهبر ماست
ای خمینی تویی رهنمای ما رهبر زنده و با وفای ما
فرموده خمینی پرچیدن یزید است کابینه بختیار یک حیله جدید است
استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی مرگ بر کارتر و شاه و شاپور
هر کس هر کاری از دستش بر می آمد، انجام می داد، مثلا گروهی در میان مردم نان و پنیر، خرما و آب پخش می کردند.
هیچ جا نمیریم همین جا هستیم
شعارها بر اساس اقتضای زمان و مکان با ذوق و قریحه یک نفر گفته می شد و جمعیت همه با هم تکرار می کردند، مثلا وقتی مردم به دانشگاه تهران رسیدند و گاردی ها را دیدند شروع کردن این شعار را سردادن:
ما همه سرباز توایم خمینی
لشکر جانباز توایم خمینی
گوش به فرمان توایم خمینی
از میدان آزادی تا فرودگاه دیگر سیل جمعیت با لهجه ها و گویش های مختلف مشغول سر دادن شعارهای خود بودند و هر قومی بنا بر زبان خود به نوعی ارادت و جانبازی خود را نسبت به امام خمینی(ره) فریاد می زد.
ما همه سرباز توایم خمینی
گوش به فرمان توایم خمینی
ما منتظر خمینی هستیبم
هیچ جا نمیریم همین جا هستیم
عده ای پلاکارد به دست بودند و گروهی با عکس هایی از امام و آیت الله طالقانی در صف های استقبال ایستاده بودند.
اگر خمینی دیر بیاد وای به حال بختیار
خمینی خمینی قلب ما باند فرودگاه تو می کشیم می کشیم دشمن خونخوار تو
خمینی خمینی ما بت ها را شکستیم منتظر دیدار توایم خمینی
نم نم بارون میاد خمینی تهرون میاد
در زمستون بهار میاد رهبر این دیار میاد
باید بگردد آزاد فرودگاه مهرآباد
گروهی از برادران همافر هم به جمعیت استقبال کنندگان از امام پوستند و یکدل و یکصدا شعار دادند:
ما پرسنل نظامی هستیم ما منتظر خمینی هستیم
جمعیت هم با این شعارمقدم همافران را ارج نهادند:
ای نیروی هوایی تو نور چشم مایی
پرسنل هوایی عقاب آسمان ها پیوندتان مبارک
ارتش انقلابی نیروی هوایی پیوندتان مبارک
حزب خدا پیروز است حزب یزید نابود است
از بهشت زهرا خبر رسید ، گروهی از روحانیون در بهشت زهرا اعلام کردند، سفر امام به تعویق افتاده است.
شهادت 8 نفر در شش بهمن57
ناگاه گروهی از جوانان سراسیه و هیجان زده به طرف میدان آزادی می دویدند. پیشاپیش جمعیت، یک بارانی مردانه خون آلود دیده می شد، یکی هم پلاکاردی در دست داشت که بر روی آن نوشته شده بود، دانشگاه هشت نفر کشته داد، چند تن از تظاهرکنندگان هم که کف دستهای خود را به خون شهدا آغشته کرده بودند به مردم نشان می دادند و با هم شعار می دادند:
این سند جنایت بختیار ما به شما گل دادیم شما به ما گلوله
مزدوران شاه معدوم جلوی دانشگاه تهران، به مردم تیراندازی کرده بودند که در نتیجه آن هشت تن شهید و دهها نفر مجروح شده بودند و شایع شده بود که بختیار 160 نفر از همافرانی را که در روز چهارشنبه چهار بهمن در میدان آزادی با لباس نظامی به نفع امام شعار داده بودند اعدام کره است. خلاصه ساعت 2 بعد از ظهر رادیو بختیار اعلام کرده بود که کسی در حادثه امروز کشته نشده !!!
در حالی که بعضی از شاهدان عینی علاوه بر آنکه شهادت تعدادی از مردم را تایید می کردند، حتی بعضی از مردم تعداد 6 جسد شهید را در بیمارستان هزار تختخوابی به چشم خود دیده بودند.
پی نوشت:
برگرفته از مجله سروش 133 شنبه17بهمن ماه 1360
