تواتر"حدیث مباهله" در منابع اهل سنت

تواتر"حدیث مباهله" در منابع اهل سنت

حدیث مباهله، در منابع مختلف حدیثى ، تفسیرى، تاریخى و کلامىِ پیروان اهل بیت و اهل سنّت، نقل شده است. از جمله: طوسی، الأمالى، ص ۲۷۱. صدوق، الأمالى، ص ۶۱۸. صدوق، عیون أخبار الرضا، ج ۱ ص ۸۵ . مجلسی، بحار الأنوار، ج ۲۱، ص ۲۷۷ ـ ۳۵۴ و نیز از منابع حدیثى اهل سنّت که این حدیث را نقل کرده اند، عبارت اند از :

 

صحیح مسلم (ر.ک : ح ۳) ، سنن الترمذى (ر.ک : ح ۳) مسند ابن حنبل (ر.ک : ح ۳) و ... . و نیز از منابع تفسیرى اهل سنّت که این حدیث را نقل کرده اند، عبارت اند از :

تفسیر الطبرى، ج ۳، ص ۳۰۰ . تفسیر أبى الحاتم الرازى، ج ،۲ ص ۶۶۷. تفسیر البحر المحیط، ج ۲، ص ۵۰۲ و ... .

بنابراین، تواتر حدیث مباهله، در منابع حدیثی اهل سنت، تصریح شده است. از جمله، حاکم نیشابورى، از عالمان اهل سنت، مى گوید:

وَ قَد تَواتَرتِ الأخبارُ فِى التَّفاسیر عَن عَبدِ اللّهِ بنِ عَبّاسِ وَ غَیرِهِ أنَّ رَسولَ اللّهِ أخَذَ یَومَ المُباهَلَةِ بِیَدِ عَلىّ وَ حَسَنٍ وَ حُسَینٍ وَ جَعَلوا فاطِمَةَ وَراءَهُم، ثُمَّ قالَ : هؤُلاءِ أبناءُنا وَ أَنفُسُنا وَ نِساءُنا ... . (معرفة علوم الحدیث، ص ۵۰). در تفاسیر، اخبار و احادیث متواتر، به نقل از عبد اللّه بن عبّاس و دیگران آمده است که در روز مباهله ، پیامبر خدا صلى الله علیه و آله دست على و حسن و حسین را گرفت و فاطمه را پشت سر خود قرار دادند و سپس فرمود : اینان اند فرزندان ما و خود ما و زنان ما ... .

و همین گونه است تصریح دیگر دانشمند اهل سنت که در این آیه، حضرت علی، جان و نفس پیامبر، تعبیر شده است:

نَقَلَ رُواةُ السیَرِ و نَقَلَةُ الأثَرِ لَم یَختَلِفوا فیهِ : أنّ النبىَّ صلى الله علیه و آله أَخَذَ بِیَدِ الحَسَنِ وَ الحُسَینِ وَ عَلىٍّ وَ فاطِمَةَ رضى اللّه عنهم ، ثُمَّ دَعا النَّصارى الذین حاجّوهُ إلَى المُباهَلَة . (جصاص، أحکام القرآن، ج ۲، ص ۲۹۵)

راویان اخبار و ناقلان آثار، به اتّفاق آورده اند که پیامبر صلى الله علیه و آله دست حسن و حسین و على و فاطمه علیهم السلام را گرفت و سپس نصرانیان را ـ که خواهان محاجّه با وى از طریق مباهله شده بودند ـ فرا خواند .

و حتی ابن تیمیّه، بنیانگذار تفکرات سلفی و وهابی در اهل سنت، نیز بر این امر، اعتراف می کند و چنین می نویسد:

أمّا أخذُه صلى الله علیه و آله علیّا و فاطمةَ و الحسنَ و الحسینَ فى المباهلة فحدیثٌ صحیح.  (ابن تیمیه، منهاج السنّة، ج ۷، ص ۱۲۳)

بنابراین، تردید در صحّت حدیث مباهله، یا تحریف آن ناشى از جهل و لجاج، و یا بغض نسبت خاندان اهل بیت است و ارزش علمى ندارد. (ر.ک: طباطبایی، المیزان فى تفسیر القرآن، ج ،۳ ص ۳۷۵)