چرا مردم فقط به روزه ماه رمضان امر شده اند؟
چرا مردم فقط به روزه ماه رمضان امر شده اند؟
پاسخ امام رضا علیه السلام؛ماه رمضان ماهی است که خداوند متعال در این ماه قرآن را نازل فرموده و بین حقّ و باطل تفرقه انداخته است.
اگر سئوال شود چرا مردم به روزه گرفتن امر شده اند؟ در جواب گفته مى شود: تا درد گرسنگى و تشنگى را بیابند و درک نمایند و با درک این درد، بر فقر و نیاز خود در آخرت استدلال کنند. و بدین وسیله روزه دار خاشع و ذلیل و خاکسار و در ضمن به خاطر آنچه از ناحیه گرسنگى و تشنگى به وى متوجّه مى گردد، صاحب اجر و عارف و صابر گردد، و در نتیجه مستحقّ ثواب مى شود. مضافا به این که روزه، شخص را از شهوات و امیال نفسانى حفظ و نگهدارى مى کند. و روزه در دنیا براى روزه داران واعظى بوده و راضى کننده ایشان است بر ادای تکالیف و در آخرت دلیل و راهنما(بر بهشت) مى باشد. و بدین وسیله روزه دار سختى گرسنگى و تشنگى بر اهل فقر و مسکنت را نیز در دنیا لمس مى کند و این باعث مى گردد که آنچه حقوق مالى و طلب فقرا از او هست را بپردازد.
اگر سؤال شود: چرا روزه در ماه رمضان واجب شده نه ماههاى دیگر؟ در جواب
گفته مى شود: به خاطر اینکه ماه رمضان ماهی است که خداوند متعال در این
ماه قرآن را نازل فرموده و بین حقّ و باطل تفرقه انداخته، چنان که خود در
قرآن فرموده: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ، هُدىً
لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ»، (ماه رمضان [همان
ماه] است که در آن، قرآن فرو فرستاده شده است، [کتابى] که مردم را راهبر،
و [متضمّن] دلایل آشکار هدایت، و [میزان] تشخیص حق از باطل است.)و در
این ماه حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله به نبوّت برانگیخته شد. و در
این ماه لیلة القدر مى باشد که از هزار ماه بهتر بوده و در آن هر فرمان
حکیم، تفریق و توزیع مى گردد و آن ابتدای سال بوده و آنچه از خیر و شرّ،
ضرر و منفعت، روزى و مرگ است در آن براى انسان مقرّر مى شود، و از این جهت
به آن لیلة القدر مى گویند.
اگر سؤال شود: چرا مردم فقط به روزه ماه رمضان امر شده اند نه به کمتر و
نه به بیشتر از آن؟ در جواب گفته مى شود: این متناسب با نیرو و توان
بندگان بوده اعمّ از قوى و ضعیف، و همگان تا این اندازه با هم مشترک هستند و
حقّ ـ عزّ و جلّ ـ واجبات را بر اساس اغلب اشیاء و توان عمومی منظور مى
دارد، سپس به اهل ضعف تخفیف داده و آنها را مرخّص مى نماید، چنانچه اهل
قوّه و آنان را که توان دارند ترغیب در اضافه بر آن مى نماید و اگر بر
کمتر از آن صلاحیّت داشته باشند، البته تکلیف را در حقشان کاهش داده، همان
طورى که اگر محتاج به بیش از آن باشند، تکلیف را نسبت به آنها افزایش مى
دهد.
منبع: علل الشرایع ج 1 ص 256 و عیون الاخبار ج 2 ص
