شنبه, ۵ مهر ۱۳۹۳، ۱۰:۰۹ ق.ظ
کینه ورزی و حسادت دشمنان
کینه ورزی و حسادت دشمنان
إِن تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن
تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُواْ بِهَا
وَإِن تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لاَ
یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا
إِنَّ اللّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ
اگر به شما خوشى رسد آنان را بدحال مىکند و اگر به شما گزندى رسد بدان شاد
مىشوند
و اگر صبر کنید و پرهیزگارى نمایید نیرنگشان هیچ زیانى به شما نمىرساند
یقینا خداوند به آنچه مىکنند احاطه دارد
حسادتِ دشمنان به قدرى است که
اگر اندک خیرى به شما برسد، ناراحت مىشوند. «ان تمسسکم حسنة تسؤهم»
راه نفوذ
دشمن، یا ترس و طمع ماست و یا بىپروایى و بىتقوایى ما،
که صبر و تقوا، راه خنثى
کردن آنهاست. «ان تصبروا و تتّقوا لایضرّکم»
در برابر حسودانى که از رشد ما
ناراحتند، چارهاى جز صبر و تقوا نیست.
«ان تصبروا و تتّقوا لایضرّکم»
خداوند
با افشاى روحیّات دشمن، به مسلمانان هم روحیّه مىدهد و هم بیدار باش.
«ان تمسسکم
حسنة تسؤهم... لا یضرّکم کیدهم»
سوره مبارکه آل عمران / آیه 120
